Een stukje thuis

Maandag 18 februari, eindelijk was het zover Eloy kwam me opzoeken. En wat was ik zenuwachtig, denk nog erger dan toen ik zelf weg ging. Amper geslapen, geen hap door m’n keel en het liefst al 6 uur van tevoren vertrekken om er gewoon maar vast te zijn. En dan maar wachten tot je dat vertrouwde koppie door de deur ziet komen. Wat een goed gevoel om weer samen te zijn!! Met al z’n bagage (6 kilo.. waarvan nog 2 van mij ook.. Mannen) naar het voor mij al zo bekende.

We hebben super weer gehad de hele week, dus lekker vestje aan, zonnebril op en genieten (vooral van elkaar). De calanques laten zien, naar het strand geweest, de haven bekeken, nog een wandeling door de bergen gemaakt en uiteraard gewinkeld. Verder lekker uit eten geweest maar helaas waren de dagen samen alweer veel te snel voorbij en valt het afscheid toch weer zwaarder dan verwacht. Maar wat heerlijk is het geweest even een paar daagjes volop genieten van het feit dat hij in Marseille was.

Na een rustig weekendje was het op maandag tijd om moeders op te halen van het vliegveld, dit keer was het vooral voor haar erg spannend. De weersvoorspellingen waren niet al te best maar ook dit keer hebben we de hele week zon gehad. Ook mama heb ik maar meteen meegenomen naar de calanques, en daarna zouden we even snel boodschappen gaan doen om daarna lekker uiteten te gaan. Helaas merkte ik al snel dat er iets niet helemaal klopte, en dat bleek achteraf ook zo te zijn. Er schijnt geweld gepleegd te zijn tegenover een buschauffeur en dus hadden alle buschauffeurs besloten om te staken. Heel handig als je net de laatste bus weg van je huis hebt gepakt. Dus na het boodschappen doen maar rustig naar huis gaan lopen. Ook weer meegemaakt!

Toen thuis maar oerhollands aardappels en doperwtjes gegeten (had ik toevallig nog in de kast). En hopen dat de volgende dag alles weer normaal zou zijn. Daar gingen we maar gewoon vanuit dus de wekker vroeg gezet en met de bus richting Aix-en-Provence. Schijn je echt geweest te moeten zijn.. Of wij nou niet de juiste plekken wisten te vinden of dat het gewoon niet heel bijzonder was.. Wel een leuke dag gehad, maar de plaats zelf was niet heel spectaculair. Maar ook die kan weer worden afgestreept van mijn to-do-list.

Daarna zijn we de haven en de winkelstraat gaan bekijken. Een hele middag zoet geweest op zoek naar 1 trui. Aangezien Eloy een trui had gezien die hij graag wilde hebben, in de eerste winkel uitleg gehad over hoe voetbal in elkaar steekt met het uit shirt, thuis shirt, derde shirt en hoe dat zit met alle verschillende wedstrijden. Maar helaas ze hadden hem niet, wel doorverwezen naar een andere winkel die we anders nooit hadden gevonden. En jahoor daar hadden ze DE trui die hij zo graag wilde hebben. Dus als verrassing aan moeders meegegeven naar Nederland.
S’avonds zijn de dan eindelijk uiteten geweest, bij Vapiano, mijn inmiddels favoriete restaurant. En mama aangestoken met het virus. De dag erna wilde ze er namelijk gewoon weer heen!

Woensdags zijn we met de boot naar de eilanden gevaren die voor de haven van Marseille liggen. Deze twee eilanden zijn al heel oud en hebben veel culturele bezichtigingen die afstammen van de oorlogstijd. Erg mooie ervaring! En wat hadden we een lekker weer.

En toen was het alweer donderdag, nog 1 keer lekker lunchen in het zonnetje bij de haven. En dan maar weer richting het vliegveld.
De dagen erna voelde ik me opeens wel heel eenzaam, na 2 weken het vertrouwde om je heen te hebben gehad is het lastig om weer om te schakelen. En op dat moment voelt het alsof het einde van het semester wel heel snel mag komen! Maar gelukkig schijnt vandaag (3 maart) de zon volop en samen met het Hollandpakketje (thanks familie Blom!!) dat mama had meegenomen zijn m’n baaldagen wel weer over. En zo zitten we alweer op de helft van mijn Marseille avontuur.

Dinsdag weer naar school, en dan is het nog 4 weekjes tot Papa, Lieke en Tomas me op komen zoeken met Pasen.